Laatste weken NZ
Door: judith de jager
Blijf op de hoogte en volg Judith
11 December 2011 | Australië, Perth
Op een zonnige morgen in Perth denk ik terug aan het wat minder zonnige maar niet minder mooie Nieuw Zeeland.
Het vorige blog eindigde in Queenstown. Hierna volgde nog het belachelijk spectaculaire uitzicht in Mt Cook, raften in Rangitata, het schokkende Christchurch (excuses voor de slechte woordgrap), Akarora, een 40 graden warme 'douche' waterval, en een dolfijn trip in Kaikoura.
Het raften was nogal een belevenis. Omdat mijn grope om de 'leukste' raft gids/gast had gevraagd kregen wij degene die nog niet helemaal ingewerkt was... met als resultaat dat we binnen no time de halve boot in het water lag. Dit beloofde niet veel goeds voor de categorie 4 en 5 stroomversnellingen die zouden volgen. (voor de niet-kenner cat.5 zijn de lastigste commercieel bevaarbare 'rapids'). Ik had mijzelf dapper (lees; dom) voorin de boot gepositioneerd. Dit ging vrij aardig vond ikzelf. De eerste cat 5 stroomversnelling werd door iedereen overleefd. Echter bij de start v/d 2e cat.5 versnelling moetrs er een grote rots ontweken worden, en dit bleek net iets te veel gevraagd voor onze mankracht en stuurkunst van de gids. Na enkele seconden waarbij de boot op een rots- en mijn lichaam in de lucht hing, terwijl m'n voeten vast zaten in de boot, werd alles nat, wit en koud en ging ik kopje onder. Boven was niet meer van onder te onderscheiden en wat volgde was een gevoel van wasmachine, desorientatie, en hoorde ik mezelf denken; werkt dit reddingvest wel? Het duurde tijden voordat ik een hap lucht kon nemen, alvoren een grote rots op me af zag komen... en weer kopje onder ging. 150 stroomafwaards, de hele stroomversnelling op deze ' originele' manier afgelegd te hebben werd ik ( naar mijn idee ) wonder boven wonder zonder schammen de boot weer ingehesen.
Na deze verfrissende ervaring niets me te veel, dus toen er van een 10 meter hoge rots werd gespongen, deed ik vrolijk mee.
Kaikoura bracht een iets rustiger, maar niet minder bijzondere 2 dagen. Na een prachtige wandeling langs de zeehonden op dag 1. (Sommige waren zo ongeschoft op het pad te liggen), volgde een plonts in de pacifische oceaan op de vroege ochtend van dag 2. Op een boot, vvan top tot teen in wetsuit gekleed werden we tusen de dolfijnen gedropt. Deze heren en dames worden graag geamuseerd, dus als je genoeg maffe geluiden door je snorkel schreeuwd en wild in de ronte draaid blijven ze om je heen zwemmen. Wat een prachtige beesten, en zo dichtbij! Ik zag er zelfs 2 paren!
De laatste anderhalve week in Nieuw Zeeland heb ik op Ratanui farm doorgebracht. Midden in de groene heuvels, niet ver v/d west kust op het noordereiland, runnen Jo en Ross deze schapen en kalveren boerderij. Ik hielp op de boerderij in ruil van een heerlijk bed en een hoop goed eten (nog nooit zoveel lam gegeten). Jo was nogal een excentrieke vrouw, een kwebbelende boerin, en het grottste deel v/d tijd reed ik achter op haar quad en hielp ik met het voederen van de kalveren en het drijven v/h vee. Op een akelig moment na (ontdanks mijn ongelofelijk indrukwekkende en intimiderende postuur wijgerde een van de stieren het land in te gaan, en bleef me stug aanstaren) ging dit allemaal erg goed, en werd ik door Jo om m'n praktische vaardigheden gecomplimenteerd. (ik kan je vertellen, dit gebeurt niet vaak.)
Samen met de 74 jaar oude, en naar eigen zeggen cowboy Ron en z'n vier honden, haalde we de schapen uit de belachelijk steile heuvels. In Nederland zou met wellicht over erosie problemen klagen, mocht het land een lichte helling vertonen... Het is ongelofelijk hoe hier geboert wordt op de groene hellingen, zonder honden (of helicopters, daar zijn ze ook groot fan van in NZ) zou het niet mogelijk zijn. De volgende dag kwam de scheer ploeg. Een speciaal volk, die schapenscheerders, nogal ' hard-out' zoals ze dat noemen, en dat moet ook wel. Wat een werk! Bloed zweet en wol vloog in de ronte. De hele dag hielp ik mee. Wol verzamelen wol vegen, wol stampen, schapen duwen, trekken, gooien en wat al niet meer. Nogal een fysiek karwij. Om 9 uur 's ochtends zaken we aan de pie, chips en worsten. In het begin wat wijfelend, maar aan het eind van de dag had ik zo een v/d dames kunnen vervangen. Om 5 uur waren er 650 schapen en lammeren geschoren en kon je me opvegen. Jo stelde voor dat ik wel als ' shearing-hand' de wereld rond kon reizen, maar, een geweldige ervaring als het was, ik denk niet dat m'n gestel dat zou overleven.
Negen dagen in m'n eigen huisje, een constante aanvoer van veel te goed eten, schapen, lammeren, koeien, kalveren en een 'kantoor' van 600 ha zo gloeiend en groen,
dat je ogen er maar niet aan gewend raken... het was geweldig.
Inmiddels ben ik in het zonovergoten en belachtelijk hete Perth aangekomen en ga ik morgen starten aan een trip langs de west kust.
Nieuw Zeeland, met haar groene weides, blauwe meren en witte toppen; in het gras liggen zonder bang te zijn voor slangen, waar alles, en niet in de laatste plaats de mensen ' sweet - as ' en ' choice' zijn, maar de lekkerste fish en chips gebakken word en de scones zo groot als honkballen nooit vervelen. Nieuw Zeeland; ik ga je missen!!
Het vorige blog eindigde in Queenstown. Hierna volgde nog het belachelijk spectaculaire uitzicht in Mt Cook, raften in Rangitata, het schokkende Christchurch (excuses voor de slechte woordgrap), Akarora, een 40 graden warme 'douche' waterval, en een dolfijn trip in Kaikoura.
Het raften was nogal een belevenis. Omdat mijn grope om de 'leukste' raft gids/gast had gevraagd kregen wij degene die nog niet helemaal ingewerkt was... met als resultaat dat we binnen no time de halve boot in het water lag. Dit beloofde niet veel goeds voor de categorie 4 en 5 stroomversnellingen die zouden volgen. (voor de niet-kenner cat.5 zijn de lastigste commercieel bevaarbare 'rapids'). Ik had mijzelf dapper (lees; dom) voorin de boot gepositioneerd. Dit ging vrij aardig vond ikzelf. De eerste cat 5 stroomversnelling werd door iedereen overleefd. Echter bij de start v/d 2e cat.5 versnelling moetrs er een grote rots ontweken worden, en dit bleek net iets te veel gevraagd voor onze mankracht en stuurkunst van de gids. Na enkele seconden waarbij de boot op een rots- en mijn lichaam in de lucht hing, terwijl m'n voeten vast zaten in de boot, werd alles nat, wit en koud en ging ik kopje onder. Boven was niet meer van onder te onderscheiden en wat volgde was een gevoel van wasmachine, desorientatie, en hoorde ik mezelf denken; werkt dit reddingvest wel? Het duurde tijden voordat ik een hap lucht kon nemen, alvoren een grote rots op me af zag komen... en weer kopje onder ging. 150 stroomafwaards, de hele stroomversnelling op deze ' originele' manier afgelegd te hebben werd ik ( naar mijn idee ) wonder boven wonder zonder schammen de boot weer ingehesen.
Na deze verfrissende ervaring niets me te veel, dus toen er van een 10 meter hoge rots werd gespongen, deed ik vrolijk mee.
Kaikoura bracht een iets rustiger, maar niet minder bijzondere 2 dagen. Na een prachtige wandeling langs de zeehonden op dag 1. (Sommige waren zo ongeschoft op het pad te liggen), volgde een plonts in de pacifische oceaan op de vroege ochtend van dag 2. Op een boot, vvan top tot teen in wetsuit gekleed werden we tusen de dolfijnen gedropt. Deze heren en dames worden graag geamuseerd, dus als je genoeg maffe geluiden door je snorkel schreeuwd en wild in de ronte draaid blijven ze om je heen zwemmen. Wat een prachtige beesten, en zo dichtbij! Ik zag er zelfs 2 paren!
De laatste anderhalve week in Nieuw Zeeland heb ik op Ratanui farm doorgebracht. Midden in de groene heuvels, niet ver v/d west kust op het noordereiland, runnen Jo en Ross deze schapen en kalveren boerderij. Ik hielp op de boerderij in ruil van een heerlijk bed en een hoop goed eten (nog nooit zoveel lam gegeten). Jo was nogal een excentrieke vrouw, een kwebbelende boerin, en het grottste deel v/d tijd reed ik achter op haar quad en hielp ik met het voederen van de kalveren en het drijven v/h vee. Op een akelig moment na (ontdanks mijn ongelofelijk indrukwekkende en intimiderende postuur wijgerde een van de stieren het land in te gaan, en bleef me stug aanstaren) ging dit allemaal erg goed, en werd ik door Jo om m'n praktische vaardigheden gecomplimenteerd. (ik kan je vertellen, dit gebeurt niet vaak.)
Samen met de 74 jaar oude, en naar eigen zeggen cowboy Ron en z'n vier honden, haalde we de schapen uit de belachelijk steile heuvels. In Nederland zou met wellicht over erosie problemen klagen, mocht het land een lichte helling vertonen... Het is ongelofelijk hoe hier geboert wordt op de groene hellingen, zonder honden (of helicopters, daar zijn ze ook groot fan van in NZ) zou het niet mogelijk zijn. De volgende dag kwam de scheer ploeg. Een speciaal volk, die schapenscheerders, nogal ' hard-out' zoals ze dat noemen, en dat moet ook wel. Wat een werk! Bloed zweet en wol vloog in de ronte. De hele dag hielp ik mee. Wol verzamelen wol vegen, wol stampen, schapen duwen, trekken, gooien en wat al niet meer. Nogal een fysiek karwij. Om 9 uur 's ochtends zaken we aan de pie, chips en worsten. In het begin wat wijfelend, maar aan het eind van de dag had ik zo een v/d dames kunnen vervangen. Om 5 uur waren er 650 schapen en lammeren geschoren en kon je me opvegen. Jo stelde voor dat ik wel als ' shearing-hand' de wereld rond kon reizen, maar, een geweldige ervaring als het was, ik denk niet dat m'n gestel dat zou overleven.
Negen dagen in m'n eigen huisje, een constante aanvoer van veel te goed eten, schapen, lammeren, koeien, kalveren en een 'kantoor' van 600 ha zo gloeiend en groen,
dat je ogen er maar niet aan gewend raken... het was geweldig.
Inmiddels ben ik in het zonovergoten en belachtelijk hete Perth aangekomen en ga ik morgen starten aan een trip langs de west kust.
Nieuw Zeeland, met haar groene weides, blauwe meren en witte toppen; in het gras liggen zonder bang te zijn voor slangen, waar alles, en niet in de laatste plaats de mensen ' sweet - as ' en ' choice' zijn, maar de lekkerste fish en chips gebakken word en de scones zo groot als honkballen nooit vervelen. Nieuw Zeeland; ik ga je missen!!
-
11 December 2011 - 18:36
Gatske:
Hallo Judith,wat een avonturen daar in Nieuw-Zeeland. Klinkt allemaal heel spannend, zorg je wel dat je heel blijft? Hier gaan we richting Kerst nadat we met de kleintjes Sinterklaas hebben gevierd
Oma Stadskanaal was erbij ( Ed was ook jarig 2dec.) en heeft genoten. We hebben haar maandag naar huis gebracht maar ik denk dat ze wel 3 dagen nodig heeft om weer op verhaal te komen. Ze heeft niet zoveel energie meer. Met de kleintjes gaat alles voorspoedig. Ze kunnen allebei al rollen en beginnen nu( na alleen maar fles en borst )uit bakjes te eten :fruit en groente met aardappelen of pasta. Nog heel veel plezier en goede kerst, een gezellige jaarwisseling en een heel gezond 2012
Hartelijke groet Ed en Gatske -
12 December 2011 - 10:19
Heleen:
Woe, leuk verhaal, mooie foto's! Volgens mij is dat echt iets voor jou, zo'n boerderij.
Wanneer kom je terug? -
12 December 2011 - 10:33
Emmy:
Supermooie plaatjes Judith! Ziet er echt heel mooi uit. Is dat nu een zoetwaterzeehond, daar bij de waterval? -
12 December 2011 - 16:47
Dorris:
Na dit waterbad en het schapenscheerverslag te oordelen kan de maatschappij hier je niet meer veel leren of intimideren.
HOI Judith, GEWELDIG
liefs uit het rustige Dordt -
13 December 2011 - 19:43
Floor:
Ik droom weg bij die schaapjes (sorry, ook een slechte woordspeling)... maar het lijkt me wel achterlijk zwaar.
Jij komt echt mega-gezond terug, misschien ga je wel sporten ofzo (ofnee, dat is natuurlijk wel een heel extreme gedachte ;-) )
liefsss -
14 December 2011 - 15:48
Joke:
hallo Judith, het ene is nog spectaculairder dan het andere! Wat beleef je veel en ik vind dat je er zo goed uitziet! Zo vrolijk! Ben je al verslingerd geraakt aan het reizen in de andere werelddelen of komt er ook al weer zin om straks weer te studeren?
Je gaat nu kerst vieren in de zomer.Hebben ze daar ook net zoveel kerstgedoe als bij ons?
het lijkt me een vreemde gewaarwording zo midden in de zomer op je strandstoel emt een boom met lichtjes.
Nou ja ze weten daar natuurlijk niet beter. Wens je veel plezier en vooral leuke kerst en een gelukkig 2012
Veel liefs Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
